Inasmuch as Life is Borrowed

Onder het motto 'never change a winning team' presenteert Dubbelspel voor het tweede seizoen op rij choreograaf Wim Vandekeybus in combinatie met één van zijn voormalige dansers, Carmelo Fernandez, die intussen zelf volwaardig choreograaf is. Wim Vandekeybus hoeven wij u waarschijnlijk niet meer voor te stellen: deze all-round artiest boeit in binnen- en buitenland een groot en verscheiden publiek met zijn energieke, feilloos getimede en krachtige dansstukken. Carmelo Fernandez en zijn medechoreograaf Juan Benitez doen hier overigens niet voor onder en komen bovendien voor drie weken naar Leuven om met hun gezelschap El Ojo de la Faraona de laatste hand te leggen aan hun nieuwste choreografie La Bodega de los Feos. Een wereldpremière in Dubbelspel dus.

Zijn vorige productie In Spite of Wishing and Wanting bestond uit een internationale cast van uitsluitend mannelijke vertolkers. Met veel kwetsbare stoerdoenerij gingen zij ontwapenend en ontroerend te keer met woord en beweging, op muziek van David Byrne. Met Inasmuch as Life is Borrowed keert Wim Vandekeybus terug naar de belangrijke levensvragen: wat gebeurt er tussen geboorte en dood, de twee extreme punten waarover we totaal onzeker zijn. En verder over de natuur, de oerkracht waar de mens niet tegen op kan, de ziel en de spanning tussen natuur en menselijke passie. Wim Vandekeybus werkt opnieuw samen met een muzikale partner, ditmaal de Newyorkse, eigenzinnige en eclectische gitarist/componist Marc Ribot. Hij is bekend voor zijn werk met Tom Waits, Elvis Costello, Marianne Faithfull, John Lurie, John Zorn, e.a. Het Spaans dansgezelschap El Ojo de la Faraona komt voor de tweede keer naar Leuven. Vorig seizoen waren deze dansers en choreografen, die elkaar ontmoetten bij Wim Vandekeybus, in Leuven te gast met Maybe Tomorrow. Nu dansen ze hier de première van La bodega de los Feos, letterlijk de wijnkelder van de lelijkaards. Het stuk stelt de traditionele esthetische idealen in vraag en gaat op zoek naar innerlijke schoonheid. Elke danser speelt zijn eigen rol, vanuit zijn eigen verlangens, gevoelens, mislukkingen en kleine successen. Het ware leven dus, maar dan uitvergroot zoals in het werk van de schilder Edward Hopper, de plastische inspiratiebron van het choreografenduo Fernandez & Benitez.