The Very Last Northern White Rhino

Toen New York Times-verslaggever Sam Anderson hoorde van de dood van de laatste mannelijke noordelijke witte neushoorn, trok hij naar Kenia om een week door te brengen met de laatste twee vrouwelijke soortgenoten. Het beeld van deze dieren, onverschillig voor het uitsterven van hun soort, gaf de verslaggever een immens gevoel van vrede in een tijd van wereldwijde angst en onzekerheid. Geïnspireerd door dit beeld creëerde Gastón Core The Very Last Northern White Rhino met de danser Ouloy. Invloeden uit de urban en Afrikaanse dans vloeien samen in een viering van het leven te midden van de chaos in de wereld. Dansen tot uitputting, dansen tot het einde omdat er misschien niets anders te doen is.